Château de Monte-Cristo, France

ย้อนไปครั้งแรกที่มีโอกาสได้เดินทางออกนอกเมืองปารีส

ที่คุ้มคือบัตร Navigo ไปถึงเว้ยแก ประหยัดค่าเดินทางไปพอสมควร เพราะเนลจ่ายตั๋วรายเดือนในราคา 76€

การเดินทางครั้งนี้มีพี่รันต์ (พี่ที่เดินทางมาเรียนถ่ายภาพไกลถึงปารีส ไม่รู้ว่าพี่แกโดนโรงเรียนหลอกมาอีท่าไหน 555+) ร่วมเดินทาง (หลงไปกะเนล ตามคอนเซ็ปท์ที่จะพลาดไม่ได้ในทุก ๆ การเดินทางเพราะไม่มีครั้งไหนที่เนลไม่พาใครหลง)

เรานัดเจอกันที่ Saint Lazare สถานี métro 14 และต่อรถไฟสาย L เพื่อไปยังปราสาทน้อย ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในป่า ใช่ค่ะ Château de Monte-Cristo นั่นเอง เป็นปราสาทของนักเขียนลูกครึ่งผิวสีชาวฝรั่งเศส นามว่า Alexandre Dumas งานเขียนดัง ๆ เขาก็คือ The Three Musketeers และ The Count of Monte-Cristo วรรณกรรมทั้งสองเรื่องนี้เองได้ถูกตีพิมพ์เป็นนิยายซีรี่ย์ลงหนังสือพิมพ์ในยุคนั้น

ปราสาทแห่งนี้นี่เองที่ Dumas ได้ใช้เพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวายของเมืองหลวง และเพื่อที่เขาจะได้มีสมาธิในการเขียนบทละคร เพลง นิยาย เมนูอาหาร ใช่ค่ะ เขาคนนี้เป็นสายนักชิมตัวยงเลยค่ะ เขามีหนังสืออาหารเป็นของตัวเอง และที่สำคัญ Dumas ขึ้นชื่อเรื่องภรรยาเยอะ เลยตั้งสร้างปราสาทเล็ก ๆ ขึ้นมาอีกหลังเพื่อที่เขาจะได้อยู่คนเดียวเวลาทำงานหรือประชุม

บรรยากาศวันนี้สบาย ๆ ไม่ร้อนไม่หนาวเท่าไหร่ แม้จะมีเมฆมากก็ตาม เป็นอีกวันที่ได้เพื่อนใหม่และทำความรู้จักกันมากขึ้น (จากคราก่อนที่ทิ้งพี่เขาไว้ในดงฝูงชน) เราเดินไปด้วยกันจนนับก้าวไม่ได้ คงหลายกิโลเมตรอยู่หรอกนะ เพราะเล่นพาพี่แกหลงสองสามที พานั่งเมโทรผิดด้วย พอกลับเข้าปารีสเนลเลยพาพี่รันต์ไปเป็นวัยรุ่นแว๊นสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้า (Lime ใช้ดีนะ ทักมาขอรหัสลดราคาเนลได้นะคะ)

สำหรับเนล ปราสาทแห่งนี้เงียบสงบ เหมาะกับการมานั่งพักผ่อนอ่านหนังสือหรือปิ๊กนิ๊กในช่วงหน้าร้อน ถ้าจะเทียบกับสถานที่ในประเทศไทย ก็คงจะเป็นเขาใหญ่นั่นเอง

สถานที่แห่งนี้นี่เอง ได้สอนเนลไว้ว่า ไม่ว่าใครก็ตามก็ต้องการพื้นที่ของตัวเองทั้งนั้น เราล้วนมีที่ซ่อนตัวของเราทั้งสิ้นและเราก็ควรจะมี...การมีพื้นที่ของตัวเองทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้นได้ทำในสิ่งที่เราอยากจะทำโดยที่ไม่มีใครมาค่อยพูดคอยแนะนำหรือแย้งเราตลอดเวลา เราได้มีความสุขชั่วคราวในพื้นที่ของเราก่อนที่จะออกไปเผชิญหน้ากับความวุ่นวาย อย่างน้อย ๆ เราก็มีที่ ๆ หนึ่งเป็นโลกทั้งใบของเราเอง เหมือนกับ Dumas ต่อให้เขาจะมีภรรยามากมาย เขาก็ยังต้องการพื้นที่ของเขาเอง เพื่อได้ทำในสิ่งที่เขารักก็คืองานเขียนนั่นเอง